Machtsmisbruik door chauffeur van stedelijke lijndienst

Enige tijd geleden weigerde een buschauffeur tijdens de avonduren — haast had hij niet, want vanaf de Venuslaan richting centrum reed hij hooguit twintig kilometer per uur — bij de halte Prinsesseweg/Nassauplein in de Stad Groningen een passagier mee te nemen, die een eurokaartje vroeg en dat met acht munten — twee van twintig eurocent en zes van tien cent — dacht te kunnen betalen. Mooi niet, want zoiets zou teveel ophouden! De chauffeur wees erop dat de ritprijs met gepast geld diende te worden voldaan en dat anders de passagier maar had moeten zorgen voor een strippenkaart. Het verweer van de jongeman dat er niet hoefde te worden gewisseld, stuitte op totale onwil. Gepast is gepast, en verder dan twee stukken van vijftig eurocent wenste de chauffeur niet te gaan. Ook het aanbod van een passagier die direct voorin de bus zat, om te wisselen, werd geweigerd, want het was en bleef toch een principekwestie. Zo krijg je natuurlijk wel steeds meer mensen in het openbaar vervoer. Ach, misschien deed de bestuurder het wel om zijn bedrijf dwars te zitten. Dan zou hij zelfs twee instituties — passagiers die er alleen maar zijn om arme chauffeurs te treiteren en zijn directie die hem wellicht in een andere situatie niet in overeenstemming met zijn wensen zou hebben bejegend — kunnen raken.
Zo'n chauffeur — een extremistische hufter — dient onmiddellijk te worden ontslagen met ontzegging van alle rechten die aan zijn arbeidscontract zouden kunnen worden ontleend, als gevolg van fascistoïde machtsmisbruik. Kennelijk verkeert deze nog steeds in de aloude, politiek en maatschappelijk verambelijkte, tot op het binnenste merg incorrecte, en geestelijk defecte, veronderstelling dat de burgers er voor hem zijn, en niet dat een dienstverlenend bedrijf, inclusief alle medewerkers daarvan, er voor de burgers is. Tevens had de man kennelijk geen boodschap aan de vervoersplicht die zijn bedrijf heeft als de ritprijs op enigerlei wijze wordt voldaan.
Klagen bij de vervoerder is niet echter helaas niet erg zinvol. Een klacht die ik eind 2001 indiende over een chauffeur die de passagier in spe bij de halte negeerde doordat hij druk in gesprek was met in ieder geval één passagier, en daarvoor met zijn bovenlichaam half omgedraaid de bus inkeek, en dat een zijstraat later nog deed — ergo: een levensgevaarlijke gek —, is tot op heden niet afgewerkt, al werd mij via een briefkaart medegedeeld dat dit binnen drie weken zou geschieden.
Toen ik daarover eens bij het Centraal Station tegen de lokettiste van het vervoerbedrijf in kwestie nog eens op terugkwam doordat er voor mij een mevrouw met eenzelfde verhaal haar beklag wilde doen, zei de lokettiste dat ze doodziek werd van al die klachten en dat we allen bij de provincie zouden moeten klagen, aangezien het bedrijf dan tenminste een flinke boete zou krijgen. En dan wilde men op het hoofdkantoor wel luisteren.
Als een medewerkster van het bedrijf in kwestie zoiets aanbeveelt, is de vraag gerechtvaardigd of er in het personeelsbeleid misschien wel één en ander aan zou kunnen schorten.
__________
Gepast geld bestaat in het juiste bedrag — precies afgepast noemt Van Dale dat — zonder dat men hoeft te wisselen: dus ook zes tiencentstukken en twee van twintig vormen, juridisch èn praktisch, Gepast geld.