Ongeval met kinderwagentje zou moeders met die vervoermiddelen moeten wakker schudden

De elektronische berichten van RTV Noord van heden melden dat er gisteren, zaterdag 6 september op de Korreweg een moeder met een buggy op een zebrapad is aangereden. Dat is erg genoeg, maar steeds als ik de combinatie van moeders, die kinderwagen, buggy of karretje met meestal de daarvoor bestemde inhoud voortbewegen, komt het beeld me voor ogen dat ik iedere dag wel enkele keren in het Stad-Groningse straatbeeld signaleer: een moeder die eerst het vervoermiddel voor haar kroost op de rijbaan duwt en pas dan uitkijkt, als ze dat al doet.
En dat alles doet me weer denken aan de eerste vrouwelijke geüniformeerde politieagent in Groningen, juffrouw Doevendans, de latere mevrouw Vollema, die zo'n vier decenna geleden voor het eerst in dienst trad. Zij uitte zich in een interview met het toenmalige Nieuwsblad van het Noorden vol oprechte verbijstering over precies dat gebeuren. Tevens had ze daarvan een soort van prioriteit binnen haar werk gemaakt, en zeker niet ten onrechte. Daarover vertelde ze dat sommige moeders alsnog hevig geschrokken toen ze, door 'Tante Politie' eenmaal op dat feit aangesproken, alsnog hevig waren geschrokken. Hopelijk — en zelfs enigszins waarschijnlijk — is het dat die vrouwen in het vervolg wel hebben uitgekeken, maar de opnamecapaciteit met betrekking tot waarschuwingen is sedertdien vrij algemeen tot bijna nihil gereduceerd. Spreek nu eens in het voorbijgaan een moeder met kinderwagen op zoiets aan, en meestal krijg je coprolalische terminologie of bedreigingen naar je hoofd geslingerd.
__________
Naar aanleiding van de ronduit imbeciele, want raaskallende, reactie hieronder, nogmaals: dagelijks zie ik diverse vrouwen met kinderwagens, al dan niet bij een zebrapad, eerst de kinderwagen de weg op duwen, om pas daarna uit te kijken, àls ze dat al doen. Het verschijnsel is al zo oud als er moeders ─ en tegenwoordig steeds meer vaders ─ met kinderwagens lopen. De eerste vrouwelijke politieagent in de stad Groningen, eind jaren zestig ─ eerst juffrouw Doevedans, later heette ze mevrouw Vollema ─ had er zelfs een speerpunt in haar werk van gemaakt, aangezien ze dagelijks van het fenomeen intens schrok. Er is op dat punt helemaal niets veranderd. Dergelijke moeders leren alleen van ongelukken en misschien van hoge boetes.
Ook zien we dagelijks dat moeders, die hun kinderen van school halen, op het trottoir fietsen, de kinderen op een eigen fiets voorop laten gaan en ze leren om te bellen om de voetgangers opzij te laten gaan.
Daar moet door de politie, respectievelijk door politiesurveillanten en/of stadswachten, nadrukkelijk op worden toegezien en zonder meer op worden geverbaliseerd.
Degene die onder de naam Nabob reageert, doet er goed aan eerst Nederlands te leren, misschien dat hij dan de inhoud van zo'n artikel kan begrijpen, en zelf ook het uitslaan van wartaal, in meer dan één opzicht, achterwege laat. Lezen is voor veel mensen nog steeds heel moeilijk.